خود شیفتگی مفرط

هر کجـــا عکس تو دیدم غم دل افزون شد       چهــــره ام مثـــل مصیبت زده ها محزون شد

از تو خیـــــری نرسیدست به مـا تا به کنون      هر کجـــا نقــش تو افتــاد ، بــــلا طاعون شد

دست ما در یــــد ِ مصنوعی تو گــــرم نشد      هرکه همدست تو شد گرم و ترا همخون شد

هرچه سنگست به گرد تو نشستند جمیع      هرچه دل بـــــود به سنگ تو فقــط بیرون شد

از قبــــای ِ تو بسی پـــا به فلــــک بنهادند       زیـر پـــــــای من ِ لنگـان همه جـــا صابون شد

رهــزنان زیــــر لوای تو به مسجد شده اند       اهـــل دل در نظرت دشمـــن و یـــا ملعون شد

گرچه از نیــــل گذشتی به سلامت بی ما        با عصـــای تو بسی سامــــری ها هارون شد

هرچه داری همه لابد کرم و لطف خداست       اینهمه خلــــق خـــدا،  قرعــه ی تو قارون شد !!!؟

ترسم از وقتـــــی که در آینه ها خانه کنی       دیــده بینــد  رخ ِ مـــــا و تــــو در آن وارون شد

گرمک نوشت:

خدایی هر طرف نگاه می کنی عکس او را زده اند. زمین و آسمان را با تصویر خود فرش کرده است.

والله با عکس مشکلی نداریم اما اینکه هر طرف نگاه کنیم عکس او را می بینیم و دردمان تازه می شود با این مشکل داریم.

کور هم که نمی شود شد . بابا ! اینهمه عکس و پوستر والله با پول بیت المال است.

خدا هم اینقدر اصرار ندارد او را در همه جا و همه چیز ببینیم.

الویس هم اگر بود از اینهمه پوستر و نقش خودش حالش بهم می خورد. خود شیفتگی هم حدی دارد.

بگم که ما همانطور که چشم مان خودمختار کار میکند زبانمان هم خودکار است.

اگر فحشی چیزی دادیم نگید چرا فحش میدی؟!!!

خاص: پست امروز مخاطب خاص دارد(اظهر من الشمس است). می دانم نمی خواند اما من که می توانم بگویم!