خانه ی خدا

روی قلبم بنویسید " فقط مال خداست "

زیر آن خط بکشید یعنی که از غیر جداست

بخدا ! غیر خدا هیچ کسی خانه نبود

هر دری را که زدم گفت که این خانه ی ماست

پیش چشمان دلم در همه جا ، در همه وقت

آنچنان بود که دل هیچ نپرسید کجاست

با خدا خانه ی دل خلوت و خالی نشود

هر طرف گوشه ی آن بزم خوش عشق بپاست

زنده آن دل که خدا بست در آن خانه نشست

در کف صاحب آن یاد خدا جام دعاست

گرمک نوشت: خدا را شکر هنوز در خانه ی دل حجره ای برای خدا گذاشته ام. گاهی خیلی تنگ حضورش می شوم.

:: میگویند وقتی کسی درختی را می برد او را نفرین میکند. از پریروز که برای باغ آشنایی بجهت کمک کردن چند درخت را قطع کرده ام مچ دستهایم از کار افتاده است. گمانم نفرینه کار خودش را کرده است. یادم باشه دفعه بعد که میخواستم به آن باغ بروم با یک جعبه شیرینی بجهت عذرخواهی بروم.

:: آرامش طبیعت بعد از یک سیزده شلوغ و ناجوانمردانه قابل درک است. اینطور نیست؟