بهار اگر بهار بود

بهار اگر بهار بود، زمین شبیه باغ بود

در این غروب احساس،بدست دل چراغ بود

بهار اگر بهار بود، در این دیار نفرین

کبوتری بر این بام، بجای این کلاغ بود

بهار اگر بهار بود، به قامت بلندش

لباس سرزمینم، نه تیره مثل زاغ بود

بهار اگر بهار بود، به سینه ی خیابان

هوای دلپذیری، بجای سرب ِ داغ بود

بهار اگر بهار بود، بجای دست و تبریک

نوازش یتیمی، به دستها سراغ بود

بهار اگر بهار بود، شرف نشان ما بود

میان سبزه زاران، بجای ما الاغ بود

گرمک نوشت: اگر این بهار و از این دست بهاران، بهار واقعی بودند رنگ و بوی شهر دل مان بهتر از این بود.

این روزها بدلی از آمدن بهار را به تماشا نشسته ایم، که شباهتی چندان به بهار واقعی ندارد.

نمی گویم نخرید،نپوشید،نگردید.نه! بروید حالش را ببرید اما خود بهتر می دانیم که این آن چیزی نیست که باید باشد.

روزی که بهار واقعی برسد، پیش از خاک دلها جوانه می زنند. آنروز سبز بودن طمع دیگری دارد.

عذر نوشت: بابت این بیت آخر پوزش می طلبم. اما بدجور تو دلم گیر کرده بود.

وقتی بهار بجای رویش دلها ، فصل سرخوشی تن ها باشد، میان ما و چهارپایان تفاوتی نخواهد بود اگر فقط به سیر کردن و پروار کردن آن مشغول باشیم.