دوستی یعنی همراهی

دوستــان! اغلب مراد از دوستی خودخواهی است    این شعار  "بی تو می میرم" دلیلی واهی است

ما مسافــــرهای دنیــا همسفــر بایــــد شویــــــــم    بیش و کم شاید مـراد از دوستی همراهی است

دوستــی را با تملک فــــــــرق باشد ، دوستــــــان!    احتــــــرام بر انتخـــــاب ِ دوسـت از آگاهی است

دوستــان را در دل بجوییم تا کنــار  ِ جسم خویش    مثل دریا دوست باشیم،گرچه غافل ماهی است

خیره در ماهی که هرشب جلوه ای دارد چه سود؟     آسمــــان ِ پـــــر ستـاره بهتر از هـر ماهی است

پس بجـــای دلبـــــــری با دوست ، همراهـی کنیم     یادمان باشد کـه دنیــا خانه ای سـر راهی است

پیـلگـــی بر دوستـــی با آن که از مـــا خسته است     سلطنت بــــر قلب او با زور شاهنشاهی است

حـــــرف گرمـــک گر پسندت نیست، اشکال نیست      از خـدا تا هر کجا، وجدان  ِ مـا دادگاهی است

گرمک نوشت: از پریروز که پست قبل را نوشتم به این فکر میکردم که دوستی های ما اغلب ناشی از خودخواهی ماست. انگار اینکه هر کسی روزی با ما دوست شود ارثیه پدری ماست که دیگر حق بریدن از ما و انتخاب دوست دیگر را ندارد.

در همین فکرها بودم و تمرین یکروز دور بودن از نت را می کردم که دیشب وقتی پای نت نشستم تا سر و گوشی آب بدهم دلیل حرفهای بالایم از غیب رسید و دوستی قدیمی با نظری(توهین) که گذاشته بود به من فهماند که درست فکر کرده ام.

دوستان! اغلب ما در شعار دادن دمکرات هستیم اما در عمل مستبد.

خیلی خودمانی بگویم روشن فکرانی هستیم که عوامانه رفتار می کنیم.

شاید برای همین است که به پرگار علاقه خاصی داریم و از دایره ذهنمان به شدت محافظت می کنیم.

و این خیلی خطرناک است . درست مثل بادکنکی در دست یک کودک که هر لحظه احتمال ترکیدنش است.

شاید اگر بجای پرگار خط کش به دست بگیریم، بتوانیم خطوط موازی(دوستان) بسیاری رسم کنیم که تا خود خدا هم هیچوقت همدیگر را قطع نکنند.

توصیه به یک دوست قدیمی: همپای بلوغ جسمی سعی کن بزرگ شوی تا جا نمانی!