شب بی ستاره ی ما

دل آسمان گرفته از شب

خبر از ستاره ای نیست

به زمین نمانده یاد باران

بخدا که ابر پاره ای نیست

همه را خدا به عینه دیدست

به سکوت او اشاره ای نیست

همه جا هراس موج دریاست

به نجات ما کناره ای نیست

به شتاب برق می رود مرگ

به گذشته ها دوباره ای نیست

دل ما به وعده خوش ماند

بجز این خیال چاره ای نیست

گرمک نوشت: همه جا را همهمه های خشم و عصیان گرفته است. هیچ کس آرام سخن نمی گوید. انگار برای شنیدن سخن نمی گویند و البته گوشی هم برایش شنیدن جود ندارد.

فقط رجز خوانی  و دست بر قبضه ی تیغ برای هراس حریف است