دزد و قاضی

چو قاضی حکم دزدی چوب ِ تر داد

بجای عجـــز و لابـه ، خنده سر داد

از او قاضـی سوال از خنده اش کرد

جوابی داد و بـس شرمنده اش کرد

بگقتا : من به شب هر قــــدر دزدم

به قـــــدر روزگارت نیست مــــــــزدم

مرا در شب چراغی گرد سوزست

تـــــرا خورشید ِ عالم تاب ِ روزست

مرا دستی ضعیف از بهر ِ کار است

ترا دست ِ کسی چون شاه یار است

مرا رنــــــج ِ فراوان ، بهره ناچیز

ترا سودی فراوان پشت این میز

مرا هر شب یکی پایم قلم کرد

ترا بر پـــــا تمامش این قلم کرد

مرا در دست ِ تو فرجام باشد

تـــرا دست ِ فلک در کام باشد

تو گفتی دزدم و حکمم یه چیزست

تـو هم دزدی ولی دستت عزیزست

تو می دزدی ولی انگار نـــه انگار

منــــــــم دزدم ولی از روی ِ دیوار

گرمک نوشت: می گویند اصحاب قضا خدمت جناب رئیس رفته اند که یار غار را به چاه در اندازند. جناب رئیس فرموده اند که فلان که نورچشمی بهمان است خود 1.6 میلیارد یورو (بعلت عدم اطلاع از تعدد صفرها) اختلاس نموده است. اگر بنا بر حسابرسی است از جناب فلان شروع کنید که به ثواب نزدیک تر است.