افسوس

افسوس که از شاد به ناشاد رسیدم      امروز که از درد به فریاد رسیدم

ابریشم دل سنگ شده از پیله نشینی     بی بال به پروانه ی آزاد رسیدم

از کوه و کمر در پی شیرین چو گذشتم    با تیشه ی تقدیر به فرهاد رسیدم

با غیر خدا بس که شدم گرم رفاقت     از کعبه توحید به الحاد رسیدم

چون قاصدکی بر پر هر باد نشستم           از باد صبا در دل تندباد رسیدم

چون چلچله تا اوج پر و بال گشودم          اما چکنم باز به صیاد رسیدم

در صحنه پیکار من و بازی تقدیر        هر جا که رسیدم همه با داد رسیدم

باران امیدی به دلم ابر نبارید         مانند کویری به سراب آباد رسیدم

اندوه چنان ریشه به هر جای تنم زد         از هیچترین غصه به آحاد رسیدم

این یاس گریبان مرا سخت گرفته        اندیشه بهم ریخت به اضداد رسیدم

افسوس امیدم همه بر باد فنا رفت       امروز که از شاد به ناشاد رسیدم

گرمک نوشت: اوضاع دلم هنوز دگرگون است. اما بنا به تجویز بانو فریاد می نویسم بلکه درست شود.

م . خویئینی نوشت: "حکومت و مخالفان از حرف خود کوتاه بیایند.  "

جناب! دیواری کوتاه تر از ما پیدا نکردی؟

جشن عاطفه ها: مالیات بر ارزش افزوده دانش تان را بپردازید. جای دوری نمی رود. به دستهای کوچکی فکر کنید که فردای بزرگی را خواهند ساخت.

گرمکانه: چراغ اندیشه ها را روشن کنیم اگرچه با اهدای یک مداد زغالی.