رفیق راه

سلام رفیق راه! رسیدن بخیر !

شنیدم هنوز هم مرد راهی و چراغ همراه

هنوز هم زبانت سرخ و سرت سبز است

هنوز هم برای توفانی کردن دریا در باد می دمی و موج می فرستی و سیلی به صخره میزنی

هنوز هم سبز و سرزنده  بودنت را بر رخ کاج سیاه می کشی و کلاغ سخن چینش را رو سیاه میکنی

هنوز هم همان جوری که اولین بار شناختیمت

هنوز هم از آینده می گویی. همان که ما تاریک می بینیم و تو  روشن

سرّ این روشن بینی هر چه هست در شیشه های عینکت است

همان عینک که خیره در چشمهای موش کور میگفت این راه که تو می روی به ترکستان است.

کاش قدری آن را به تک تک چشمهای ما قرض بدهی، شاید آنچه را تو در جدار کدر زمان می بینی ما نیز ببینیم.

رفیق راه! 

باز هم بیا . آمدنت راه ِ نیمه نفس را جان تازه می بخشد.

شاید روزی همه و همه گرد آن روشنایی که می گویی و می بینی دور هم جمع شدیم و از جغد سیاه برای کودکان مان قصه ها بگوییم.

تا آمدن دوباره ات ترا چشم در راه داریم. اما اینبار به این دیری نیا .

بیا رفیق راه! کوله سنگین است      سکوت سرد ِ ما هماره خونین است

نمانده تا مقصد مگـــر یکی فریاد      بیــا که فریادت همیشه شیرین است

گرمک نوشت: آمد و از روشن بودن آینده گفت و دوباره رفت. کاش برای همیشه بیاید و همیشه از روشنی بگوید.

کوتاه نوشت: میخواهد پرداخت یارانه ها را تا سه برابر افزایش دهد. منو این همه خوشبختی محاله . کسی کیسه اضافه نداره

گرمکانه: راه همراه می خواهد ، بیراهه همانا تنهایی است.