یا علی! راحت شدی

یا علی! راحت شدی، دنیا برایت تنگ بود

با تو و اندیشه و نام علی در جنگ بود

یا علی! تنها ترا شیر عرب خواندند و بس

 پای شمشیر عرب در فهم ذاتت لنگ بود

یا علی! شمشیر آن جهلی که بر فرقت نشست

ریشه هایش در جمود و مغزهای هنگ بود

یا علی! با چاه نخلستان نمودی درد دل

بس که آن مردم کر و در چاه دیده سنگ بود

یا علی! آن خطبه های دلکش و پر نغز ِ تو

خواندن یاسین به گوش مردمان ِ شنگ بود     (با عرض پوزش از جناب شنگ عزیز)

یا علی! امروز هم در فهم تو بیگانه ایم

بر زبان باشد علی اما به دلها زنگ بود

آنکه می گوید علی یا با علی دیگریست

یا علی در کار و در کردار او کمرنگ بود

بی تعارف  از علی تنها به نامش دلخوشیم

بس که نامش بر زبان شیرین و خوش آهنگ بود

علی نوشت:

برای علی که در نماز تیر از پایش بیرون می کشند و ملتفت نیست

برای علی که در نماز تیغ بر فرقش می زنند اما از وصال معبود و رستگاری بانگ می زند

درد مفهوم خود را از دست می دهد.

اما تیزی جهلی که از شمشیر خوردن علی در محراب به شگفت می آید که مگر علی هم نماز می خواند؟

دردیست جانکاه که استخوان را سوخته و خاکستر میکند.

علی جان! دیگر راحت شدی . دردها تمام شد . بگذار تاریخ هم به درد بی تو بودن تا ابد بسوزد.

گرمکانه: هر علی نامی، علی نمی شود. همانطور که هر گردی گردو نمی شود. (مخاطب خاص)