غم دنیا

یکی در ظــــرف دنیا غصه می ریخت     حکیمی رهگـــذر لاجرعه نوشید

جماعــت در شگفــت و او بی تفاوت      یکی آروغ زد و فی الحال خندید

بگفتــــــا نیـــــش ِ دنیا نــوش بایــــد      بجای غصه باید خنـــده ای چید

بباید سرخوش و سرمست مِــی بود      بجای غم، لـب ِ پیمانــه بوسید

به دنیایی که هر روزش غمی هست     نباید روبـــرو بـا تیــــــــــغ جنگید

غــم ِ دنیـــــا چو گرمـــک نوش باید       به پــای لـــرز ِ آن مردانه باشید

******

خدا نوشت :

خدایا! آرزوهایم بلند، حرص و ولعم فراوان، خواهشهایم بی انتهاتر از همیشه است

اما چیزی از اندوهم نمی کاهند، زیرا کاستی های من تو هستی

خدایا! این روزها که مهمان تو هستم، تو هم مهمان دل من باش

می خواهم تمام خلاهای وجودم را از حضور تو لبریز کنم

گرمکانه: در گذرگاه گذشته زانوی غم بغل نکن . ارابه ی زمان افسار گسیخته و پر شتاب به سوی آینده می تازد.