سینه سرخان روزگار

تقدیم به صهبانای عزیز، مسافری بازمانده از قافله عشق و یادگاری از حماسه ای بزرگ

سعید جان! با عجله نوشتم و بقول استاد کوروش فی البداهه بود

به بزرگی خودتان عفو فرمایید

جان فدای مهرتان ای خوب رو

از شما ما را بُود این آبـــرو

بوسه بر دستت زنم بر پای تو

بر تمام ِ زخم هایت مو به مو

از ادب زانو به پیشت می زنم

می نشینم پیش رویت روبرو

تشنــه ی آبـــم مگر آبــــم دهی

جرعه ی آبی که داری در سبو

شهرزاد ِ قصه گوی ما تویی

شب دراز و عمر ما مانند جو

قصه ی رستم بگو با دیو خصم

از سر ِ سرخ سیاوش ها بگو

قصه ی از خاک تا پیش خدا

قصه ی زیباترین پرواز ِ قو

ای برادر! عشـق را تفسیر کن

ما که سرگردان عشقیم کو به کو      کو=کوه

گرمکانه: جنگ تلخ است حتی در کام گرمک . اما دوستان! پاسبانان باغ گرمک مان را هرگز فراموش نکنیم.