سیب گلوی یار

غـــزل غـــزل تـرانــــــــه ام - برای وصـــــف روی تو

طبــق طبـــق کشیــــده ام - بــه دل من آرزوی تو

فقـــط فقــــط بــرای ِ مــــن - شمیم دلنشین تویی

بــه بــاد هــــم نمی دهــم - هوای عطــــــر بوی تو

قـــدم قـــدم گذشتـــــه ام  - ز کوه و مــوج و فاصله

بـه سختی آمـده به دست - وصـال گیــس موی تو

قــدح قــدح کـــــه خورده ام - شــراب چشـم ناب تو

هنــوز چشــــم ِ تشنــه ام - نشسته بر سبـوی تو

سبــــد سبـــد نمی شـــود - یکی شبیــه سیب تو

کسی نخورده سیب سـرخ  - چــو سیبــک گلوی تو           سیبک= همان سیب گلو

نفــس نفــس که می زنـم  - بخاطر حضــور توست

بـه هیــج جــا نمی کنــــم  - نظــر مگر به سوی تو

گرمک نوشت: شمیم حافظ به دماغم خورد، قلمم رفت در حال و هوای شاخ نباتم. چه می کند این حافظ!

حافظ نوشت: اهل فال زدن نیستم اما امروز بزرگداشت حافظ است و هوس کردم به دیوان حافظ فالی بزنم. گفتم هر چه حافظ شیرین سخن گفت باهاش هم آوایی کنم.

بیت اول فال من بود که عجب برخی کلماتش بجا بود. بیت دوم از امید گرمکی است اگر حافظ قبول بفرماید و به دل نگیرد.

صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری   به یادگار بمانی که بوی او داری

میان ِ جمع ِ رفیقان، امیـــد ِ تنها را    مگر نظر تو نمایی که آبـرو داری

توجه: به اینجا سری بزنید. من میمیرم واسه همچین دست نوشته هایی. دست خودم نیست. با تشکر از یاس وحشی.

گرمکانه: حافظ نشدیم شاخ نبات مان به ما افتخار کند.