چشمانت

یک شبی در خواب دیدم بوسه بارانت نمودم

                                                     آتـشی افتـــــاد در مــن ، سینـــه بریـانـت نمودم

از شراب ِ چشم هایت اندکی مِی نوش کردم

                                                      مست گشتم، سجده ها بر مُهر چشمانت نمودم

گرمکانه: بعضی چشمها خیلی قیمتی اند. بیش از یک عمر تماشا. افسوس جیب ما از درنگ عمر خالیست.

رفیق نادان

مردی سرخوش از روزگار بر درخت همی نشسته بود و شاخه ی زیر خود به اره می برید.

رهگذران او را همی نصیحت کردند که عنقریب سرنگون خواهی شد.

خنده همی زد که خیالی نیست.

زین سخن بر فرق مردمان از تعجب شاخ همی رویید.

چون تعجب مردمان را بدید گفت : ما را رفیقی است دلسوز و همراه . فی الواقعه او آن پایین مراقب ماست.

آنگاه مردی از میان برخاست و کیسه ای درشت از سنگ به دست او داد.

پس او در کیسه دست همی کرد و با سنگ سر مردم همی کوفت و خنده همی کرد.

پس جمعیت بر آن مرد بانگ همی زدند که این چه کار بود که کردی؟

گفت: رفیق اویم و دلسوزش . خواستم تا او را  از زحمت زبان شما همی رهانم.

در این سخن بود که شاخه از فرط سنگینی بشکست و مرد فرو افتاد و گردنش بشکست و در جا بمرد.

گرمک خبر: گوش شیطان کر در خبرها شنیدیم که ایران به سوریه 6 میلیارد دلار کمک مالی بلاعوض نموده است.

گرمکانه: هرگز گرمک در زیر بغل مردی که بر ریسمان باریک ایستاده نگذارید؛ اگر دل نگران افتادنش هستید.

نداشتیم(؟!) : چرا بعضی از دوستان اصرار دارند خبر بالا با داستان مان ارتباط معنایی داره؟

اگر

اگر جانان شبی در بر نشیند

سرم تقدیم تا بر سر نشیند

چو باران ابر عاشق می شوم تا

به دل مهرش فراوان تر نشیند

به طراری چنان قلبش ربایم

که هر جا می رود کمتر نشیند

چنان بال و پرش از عشق سوزم

که چون من بر دلش آذر نشیند

چنان مجنون کنم لیلای چشمش

چو لیلی منتظر بر در نشیند

خداوندا ! مرا عاشق نمودی

چنان کن در برم دلبر نشیند

گرمکانه: عاشقی درد بی درمانی است. اگر سر بی درد می خواهید عاشق نشوید.

اطلاعیه

دختری با کفشهای کتانی

بلوزی سبز رنگ

و دامنی سفید

گم شده است

کسی او را ندیده است؟؟؟

گرمک نوشت : علی جان! خوشا به حال آن زن یهودی که حاکمی چون تو داشت و دغدغه دزدیدن خلخالش را نداشت.

میلاد گل نرگس

میلاد گل نرگس ، زینت بخش گلستان محمدی بر همه عاشقان منتظر مبارک باد

نرگس زیبای ما ، کی به بستان می رسد ؟

نوبت جلوه گری ، کی به خوبان می رسد ؟

باغ و بستان از عطش ، چون کویری خشک شد

این دل ِ ابری  ِ ما ، کی به باران می رسد ؟

باغبانا ! چشم ِ ما ، مانند نرگس گشته است

این فراق جانگداز ، کی به پایان می رسد ؟

بر زمین پا می زنم ، سر به هر جا می زنم

آن سر و سامان ما ، کی به سامان می رسد ؟

شب دریده پیرهن ، ناله دارد مرد و زن

نوبت ِ خورشید ما ، کی به دوران می رسد ؟

می بریز ای ساقیا ! ، امشب از مستی خوشم

آن شراب ِ سرخ رنگ ، کی به پیمان می رسد ؟  پیمان= پیمانه

همراه اول

گوشی موبایل را بر داشتم تا با یک دوست تماس بگیرم

اپراتور مخابرات (صدایی مهربان) : در حال حاضر تماس با مشترک مورد نظر امکان پذیر  نیست

بازم تکرار کردم

اپراتور مخابرات( یک صدای مهربان دیگر): شماره مشترک مورد نظر در شبکه موجود نیست

باز هم تلاش از جانب من

مخابرات: بیب بیب ... بیب بیب ... بیب بیب ...

پیله شدن من و تلاشی دیگر

اپراتور مخابرات: مشترک مورد نظر در دسترس نمی باشد.

و من سمج تر از قبل

اپراتور مخابرات: مشترک مورد نظر قادر به پاسخگویی نیست.

دیگه از رو رفتم . گوشی تلفن را برداشتم با منزل آن دوست تماس گرفتم. همسر دوستم گوشی را برداشت

من: سلام خانم ... . آقای ... جای دوری تشریف بردند.

خانم دوستم: سلام آقا امید . خیر. ایشون همینجا هستند.

من: آهان ! متوجه شدم. گوشی شان را دست کسی دادند .

خانم دوستم: نه همین جاست پیش خودش. با اجازه تان گوشی را میدم به خودشان. از من خداحافظ.

گرمک نوشت: هر کی این رو گفته خوب گفته است : دیگر هیچکس همراه نیست ... تنهای اول 

گرمکانه: چقدر گفتن  دوستت دارم سهل و فراگیر شده است. فقط با یک دکمه : send to all

دل

ای دل که عمری سرکشی

                               ما را کجاها می کشی

                                                         با تو مدارا کرده ام

                                                                                 شاید که همراهم بشی

جان را سپر کردم برات

                               در تو نگیرد ترکشی

                                                        از دست تو در سینه ام

                                                                                   افتاده هر شب آتشی

تا صبح می سوزد جگر

                               اما تو ای دل بی غشی

                                                         بر باد دادی عمر ما

                                                                                   از بهر هر سیماوشی

با دیده هم پیمان شدی

                               تا عشق را رسوا کشی

                                                         همپای چشم بوالهوس

                                                                                   دنبال یــــــار دلکشی

رسوای عالــــم کرده ای

                               با اشتیـاق آتــــــــشی

                                                        بی خانمانیم در پی اش                                    

                                                                                   آن را که تـــو آوارشی

یارب! چه دل دادی مرا

                               دلداده ی هر مهوشی

                                                           اشکش به مشکش متصل

                                                                                   غم خانه ی پر آتشی

این دل که هر روزش غم است

                               باید سپردش آرشی

                                                           تا تیر در جانش زند

                                                                                   ما را خلاص از هر غشی

گرمک نوشت: بعضی وقتا از پس دلم بر نمی آیم. گاهی زبانش را هم حالی نمی شوم. اگر کسی از دوستان مترجم خوبی در این زمینه است با حقوق مکفی استخدام می گردد.  « شرکت تولیدی فراورده های گرمک»

گرمکانه: برای هر چیزی دلت را صابون نزن . دل های زیادی بر روی همان صابون پا گذاشته و لیز خورده اند.

شیر و موش

شیر تازه سلطان جنگل شده بود اما به هیچ کس اعتماد نداشت. نه روباه ، نه گرگ ، نه ببر و نه حتی یوزپلنگ

برای همین به فکر افتاد تا از موش برای محافظت از خود و موقعیت و سلطنتش استفاده کند.

پس موش را آموزش داد و با تتمیع و تجهیز او را اصلی ترین گارد حفاظتش قرار داد.

موش خیلی خوب بود. هم حرف گوش کن بود و هم تیز و زبل .

اما یک روز روباه برای شیر خبر آورد که موش به مزرعه هویچ خرگوشها ناخنک زده است ولی شیر گفت اشکال ندارد من خودم به او اجازه ی اینکار را داده ام.

چند وقت بعد گرگ با نگرانی به شیر خبر داد که موش تمام انبار گردو و فندق سنجابها را غارت کرده است.

شیر سرش را به نشانه انکار تکان داد و گفت: شایعه است. البته اشکالی در این کار نمی بینم.

اینبار نوبت ببر بود که خبر از دستبرد موش به گوزنها و کشتن یکی از آنها را آورده بود.

شیر که حوصله اش از این خبرها سر رفته بود فریاد زد: دروغگو! خفه شو و دهان کثیفت را ببند. موش از گوزن بسیار کوچکترست.

یوزپلنگ پیش شیر خیلی محترم بود اما وقتی یوزپلنگ به شیر خبر داد که موش دارد تمام جنگل را قبضه میکند و به هر جایی که دستش برسد دستبرد و تجاوز میکند و یواش یواش عادت به خوردن حیوانات کوچکی چون خرگوش و سنجاب کرده است، شیر کمی نگران شد ، اما آنقدر به موش اعتماد داشت که یوزپلنگ را با تشر از پیش خود بیرون راند.

همه خبرها درست بود . موش دیگر با خوردن پنیر و گردو سیر نمی شد و تنها گوشت گرم و تازه ی دیگر حیوانات بود که به شکمش سیری میداد. اما شیر این قضیه باورش نمی شد که نمی شد.

تا اینکه یک روز وقتی نگهبانان خبر دادند که موش منتظر شرفیابی و دستبوسی به حضور شیر است ، شیر با اشتیاق اجازه داد، اما وقتی موجودی در هیکل فیل اما در هیبت موش را دید که تلو تلو خوران به سویش می آید چیزی نمانده بود که از ترس پس بیفتد.

با صدایی لرزان گفت: موش عزیز! خوش آمدی! چه کاری از من برای خادم وفاداری چون تو از من بر می آید.

موش گفت: قربان! جهت عرض ادب و دست بوسی خدمت رسیدم.

سپس به علامت دستبوسی به سوی شیر خم شد.

شیر با ترس دست چپش را به سوی موش دراز کرد. موش همانطور که دست شیر را می بوسید و می بویید گفت:

قربان! چه دست سفید و خوش بویی دارید. از خرگوش هم لطیفتر و خوش عطرتر است.

شیر خواست ... تا قارقار کند ، تا که آوازش آشکار کند ... موش همانطور که از دهانش خون گرم می چکید ... طعمه افتاد چون دهانش باز کرد ...  ...  ...

گرمک پوزش: با عرض معذرت از دوستان، انگار در میکس داستان اشتباهی رخ داده و با یک داستان دیگر قاطی شده است. انشاله بعد از رفع اشکال دوباره به سمع و نظر شما خواهد رسید.

گرمکانه: دیروز به جبر روزگار بر روی نیمکت مدرسه ای نشسته بودم

            چقدر جای خالی کودکی ام را در این سالیان دراز احساس کردم.

برائت نامه: داستان فوق مصداق خارجی ندارد . برچسب نزنید که نمی چسبد.

خدای خوبم

امروز در وبلاگ دوستم تسنیم مناجات هایی خواندم که بسیار زیبا بودند

هوس کردم منم کمی با خدا مناجات کنم.

یارب! به خودم وا مگذارم

                         من جز تو کسی هیچ ندارم

درویشم و بر خاک نشینم

                        هر جا که روم باز همینم

صد بار روم باز بیایم

                         من بنده ی درگاه خدایم

بسیار گنه کردم و دیدی

                         اما  تو ز من دل نبریدی

هر لحظه مرا پشت گرفتی

                          گفتی که در این چاه نیفتی

قربان تو ای داور ِ دادار

                          مشتاق منی لحظه دیدار

انگار نه من کوه گناهم

                          انگار نه تو صاحب و شاهم

گفتی که مخور غصه، گذشتم  

                          افسوس که من پاک نگشتم

گرمکانه: بجای اینکه دائم در گوش زندگی نق بزنیم، زیر بغلش را بگیریم، اینطوری زود به مقصد می رسیم!

علم بهتر است یا ثروت

چون مریدان خدمت شیخ بجهت تلمذ روزانه رسیدند زان میان یکی پرسید: یا شیخ علم بهتر است یا ثروت؟

شیخ گفت: البته علم بهتر است اما بشرطها و شروطها

دیگر مریدان دلیر شده پرسیدند: یا شیخ به چه شروطی؟

شیخ منقلب همی گشت و  رو به دیوار نمود. آنگاه پاسخ داد:

      اول بر آن شرط که چون ردای فاخر تلمذ بر تن نمودی، شب هنگام قوم یاجوج و ماجوج از در و دیوار بر تو فرود نیایند و چون گوسفند به فلک نبندند و به حبس نیاندازندت.

      دوم چون حبس و فلک را اکمل و اجمل بجای آوردی و در سودای لقمه ای نان جهت معیشت اهل و عیال قلم در مرکب زدی تا علم و دانش به خلق بفروشی ، شب هنگام چون جنیان بر خانه ات نریزند و چون استری بند در گردنت نیاندازند و به ناکجاریزک نبرندت.

      سوم چون از ناکجاریزک و بند 1و2 و .... . 999 فراموشخانه جان به در بردی و همچون بره ای رام به گذران عمر و مداوای زخم فراموشخانه مشغولی، ناگاه تیری، ترکشی از غیب در تو نگیرد و از ذلت روزگار خلاصت ننماید.

پس چون شیخ روی برگرداند تا حال مریدان ببیند، زان جمع کسی را بر جای ندید.

در شگفت شد و از این غیب فی البداهه انگشت حیرت به دندان گزید.

گرمک نوشت: شاید ندانیم امروز چندم  ماهست. اما 18 تیر 1378 کوی دانشگاه را سخت می توان فراموش کرد.

گرمکانه: میان علم و ثروت آن بهتر است که گرمکش شیرین تر و آبدارتر است.