عشق همخون

ای عشق! من از دست تو آرام ندارم

آغـــــاز نداری و ســــــرانجام ندارم

چون شیشه زلالست دل و دیده و جانم

از صیقل تو نقطه ای ابهام ندارم

پروانه ی این باغم و یکجا ننشینم

جز شهد گل و غنچه در این کام ندارم

آنقدر خوش از باده ی تاثیر تو هستم

سرمست تو ام ، غصه و آلام ندارم

پشتم به تو گرمست که همخون من هستی

تنها توئی فامیل، من اقوام ندارم

بختــــــم به بلنـــدای دماوند نشسته

حاجت به وزیر و شه و شهرام ندارم                   معنی : شهرام

دنیا همه غم بود ولی با تو غمی نیست

با بودن ِ تو غصه ی فرجام ندارم

ای عشق! من این قصه ی دل ساده نوشتم

با قــافیــــه گفتــــــم ولی ایهام ندارم

گرمک نوشت: معمولا از ابتدای ساعت کارم که سرم خلوت است فرصت تمرکز و نوشتن چند بیتی شعر را پیدا می کنم که یکجور نیاز روحی است برای من، اما در مابقی ساعات کار خیلی کمتر.

همیشه بهانه برای نوشتن دارم اما امروز خالی از بهانه بودم و در مسیر راه کار بیت اول ناخودگاه به ذهنم هجوم آورد.

فکر می کنم میخواست چیزی به من بگوید که منم منظورش را خوب گرفتم.

خلاصه اینکه قضاوت به عهده شما

من که فهمیدم که این ذهن ناخود آگاه (برعکس اسمش خیلی آگاه) چه مطلبی را میخواست به من برساند.