خیرات

روزی تاجری ثروتمند و دین نما برای خیرات در وسط بازارچه ی شهر مسجدی ساخت و نام خود را بر آن نهاد.

خادمی برای آن گرفت و تمام امکانات لازم را در آن مسجد ایجاد کرد.

هر از چند گاهی خادم را صدا میکرد و از وضعیت مسجد و استقبال مردم می پرسید.

خادم نیز همیشه از شلوغی مسجد و اینکه همه مردم محل دعاگوی تاجر هستند سخن میگفت.

روزی مرد تاجر برای اینکه خودی نشان داده باشد و از نزدیک شاهد استقبال مردم باشد وقت نماز ظهر به مسجد رفت.

هنگام برپایی نماز هرچه منتظر شد بجز دو سه نفر کسی را در نمازخانه مشاهده نکرد.

پس خادم را صدا کرد و از او پرسید: تو که گفتی مسجد بسیار شلوغ است و مردم کلی دعاگوی من هستند. پس کو؟!

خادم دست تاجر را گرفت و او را به آن طرف حیات مسجد که محل وضو خانه و قضای حاجت بود برد.

تاجر با تعجب انبوه مردمی را دید که در صف مستراح ایستاده اند.

 و هر از چند گاهی یکی بلند میگفت : برای سلامتی بانی مسجد جمیعا صلوات!

تاجر رو به خادم کرد و گفت: این بود آن استقبالی که میگفتی از مسجد من میشود. یعنی من برای خیرات، وسیله قضای حاجت مردم را فراهم کرده ام؟

خادم گفت:

چه خیراتی؟ چه کشکی؟ ای برادر!      بــه خیراتت دو صد شک و گمان است

به خـــود می پیچی از دنیـا پرستـی      نمــــاز و روزه ات اسبـــــاب نان است

میان ِ مــــاه ِ تو تا مـــــاه گــــردون      تفـــــاوت از زمیـــــن تـا آسمان است

گرمک نوشت: کلی از نیروهای شرکت اسم نویسی کرده اند که سر صندوق رای بروند. البته نه برای دادن رای بلکه بخاطر حق ماموریت خوبی که در عوض یک روزی کاری سر صندوق رای دریافت خواهند کرد.

البته گفته باشم این توضیح ربطی به داستان بالا ندارد.