بهلول باشیم

گویند روزی بهلول کفش نو پوشیده بود. داخل مسجدی شد تا نماز بگذارد در آن محل مردانی را دید که به کفش های او نگاه می کنند فهمید که طمع به کفش او دارند ناچار با کفش به نماز ایستاد.

دزدها سر و صدا به راه انداختند که با کفش نماز نباشد.

بهلول خونسرد گفت: شاید نماز نباشد در عوض کفش باشد!

این نمایش که به آن مشغولیم

باورش گر بکنیم گاگولیم

بعد ِ سی سال فریبش نخوریم!

ما در این بازی ِ بد مسئولیم

رمز خوشبختی ِ ما معلوم است

پس چرا در پی ِ هر مجهولیم؟

جای این کلکله ها، فکر کنیم

این شکم خالی و ما بی پولیم

علت جنگ نه آزادی ماست

ما در این غائله ها معلولیم

ملت ِ صلح و صفاییم، همین!

فارغ از عربده و ششلولیم

لاف ِ بازو نزنیم پیش پلنگ

چه کسی گفته که ما هرکولیم؟!

هرچه آنها کـَـلـَـک و چرچیلند

در عوض ما همگی بهلولیم

گرمک نوشت: بازار جنگ داغ داغ است. ساده نباشیم و فریب این هیاهو را نخوریم. به فردایی فکر کنیم که آنها به ریش ما خواهند خندید!