شیر سخاوتمند

گرگ همه کاره ی دربار بود. روزی خدمت شیر رسید و گفت:

قربان! خادمان جنابعالی و ملت عرضی خدمت شما دارند.

شیر گفت: مثلا کیا؟

گرگ گفت: شغالها، کفتارها، جغدها و روباهها که مسئول حفاظت از تاج و تخت شما و جان و مال ملتند.

شیر پرسید: چه می خواهند؟

گرگ گفت: می گویند علیرغم سالها جانثاری شما و خدمت به ملت پس از برکناری یا از کارافتادگی توشه ای برای امرار معاش روزانه شان ندارند. از حضرتعالی می خواهند که سهمیه ای روزانه برای معاش آنها بصورت مادام العمر مقرر فرمایید تا همیشه دعاگوی سخاوت شما باشند.

شیر گفت: برای هر کدام از آنها روزی یک خرگوش مقرر کردم. باشد سپاسگزار باشند.

گرگ با خوشحالی رفت و این خبر را به آنها ابلاغ کرد.

چندین سالی گذشت. روزی شیر هوس خرگوش کرد. پس شخصا برای شکار خرگوش به جنگل رفت.

اما هرچه خرگوش جست، کمتر یافت. پس گرگ را فراخواند و علت نایابی خرگوش را جویا شد.

گرگ گفت: بخاطر شکار فراوان خرگوش نسل خرگوش مدتی است در جنگل منقرض شده است.

پس شیر با خشم دستور داد تا همه ی شکارچیان خرگوش را گرد آورند تا همگی را از دم تیغ بگذارند.

اما ...

گرمک نوشت: اما بی اما . داستان که اما و اگر ندارد. شیرهای روزگار اگر شیر بودند امروزه ملتها پاکت شان نمی کردند و مثل آب خوردن قورتشان نمی دادند.

گِلِه نوشت: از دوستانی که داستانهای بنده را به مسائل روز ارتباط میدهند سخت شاکی ام. من که خودم هر چی فسفر میسوزانم ارتباطی نمی یابم. من باب مثال: آخه کجای داستان بالا به تصویب لایحه حقوق مادام العمر مسئولین کشوری اشاره دارد که من خودم از درک آن عاجزم. هان!!!!! 

آخر نوشت:

ای دریده گرگ ِ بـد اقبال ما     هر چه می خواهی بخور از مال ما

پـر نشد طبل شکم اما بدان     عاقبت خـــوش می شود احوال ما