فصل ناخوشی

یادم نبود که ناخوشی، دادن ِ سر به غصه بود

یادم نبود که دلخوشی لای کتــــــــاب قصه بود

یادم نبود که زندگی ، کاری به دلخوشی نداشت

بودن بشرط  ِ یک نفس ، حمل وزیــــن جثه بود

گرمک نوشت: شرمنده همه دوستانی هستم که لطف شان چیزی از دریای بیکران کم ندارد.

هنوز در مشغله و کار و گرفتاری دست و پا می زنم. ولی چراغ نیم سوز امیدم هنوز روشن است.

پاینده باشید.

شاد نوشتن سخت است با این اوضاع آشفته ای که دارم. عذر بسیار .