مترسک

باغبان از سر بی میلی کشان کشان مترسکی بدترکیب را به دنبال می کشید تا وسط مزرعه رسید و همانجا پایش را در زمین فرو کرد.

کلاغها جیغ بنفش کشیدند و هر کدام به شاخه ای از درختها خزیدند و با هراس به مترسک نگاه کردند.

هیچکس از جایش جم نمی خورد. مزرعه در سکوتی عجیب فرو رفته بود. فقط باد بود که در لابلای شاخه های درخت و آستینهای آویزان مترسک زوزه می کشید.

چند روزی به همین منوال گذشت تا اینکه یک روز کلاغی دل به دریا زد و کنار مزرعه فرود آمد و در چشمهای تاریک و مخوف مترسک خیره شد.

انتظارش به درازا نکشید و لبخندی بر لبان مترسک هویدا شد.

کلاغ اگرچه مطمئن نبود اما چند قدم به جلو پرید اما مترسک همانطور لبخند زنان نگاهش میکرد.

بعد از چند بار جلو و عقب پریدن،  ملتمسانه از مترسک پرسید: اجازه هست قربان؟!!!

مترسک سرش را به علامت رضایت تکان داد.

کلاغ با احتیاط پا به مزرعه گذاشت و چند قدمی در لابلای بوته ها راه رفت و زیر چشمی مترسک را پایید.

اما همچنان مترسک می خندید. در همین موقع کلاغ قار قاری از سر شادی کشید و سیل کلاغهای گرسنه بود که به مزرعه هجوم آوردند.

از سر و صدای کلاغها باغبان به سر مزرعه دوید ، وقتی انبوه کلاغها را در مزرعه دید به سرعت مترسک را از زمین کند و با خود به طرف کارگاه کشاند.

یکی از کلاغها پرسید حالا چه می شود؟

کلاغی پیر گفت: تا چند لحظه دیگر دودی بلند خواهد شد که گویای پایان عمر مترسک خواهد بود.

اما هیچ دودی بلند نشد.

چند لحظه بعد باغبان مترسک را در حالی که لباسی دیگر به تن داشت با خود همراه آورد و همانجا استوار کرد.

همه کلاغها با تعجب فراوان به کلاغ پیر نگاه کردند. کلاغ پیر خندید و گفت:

ای رفیقان باغبان چــون ماست دَل     بخت ِ مــــا افتاده در ظــــرف ِ عسل

 

باغبان هم یک کلاغ ِخوش پر است     مثــــــــل ِ ما دزدست امــــــا با دغـل

هرچــــــه می گندد نمـک بایــد زدن     چون نمک گنــدد شود ضـــــرب المثل

گرمک نوشت: اگر به اندازه یک اپسیلن گمان کرده اید که داستان بالا ربطی به استیضاح وزیر اقتصاد و رای آوردن مجدد ایشان دارد سخت در اشتباهید.

گرمکانه: نمک هم نمکهای قدیم. نمکهای امروز انگار تن شان به سنگ پای قزوین خورده است.