درازگوش ِ باهوش

ملا نصرالدین مرد روزگار و شهرت بود و کسی نبود که او را نشناسد و جایی نبود که ملا نرفته باشد و سرک نکشیده باشد.

جالب اینکه برای بازدیدهایش هم شماره گذاری میکرد و دوره ای سیر ِ اماکن و افراد میکرد.

مثلا اگر از او در راه گرمابه می پرسیدند: ملا! الان که داری میری حمام این چندمین بار در این چند سال اخیرست؟

فی الفور و با دقت آماری (؟) میگفت: سومین بار است.

القصه اینکه بعلت شهرت و علاقه وافری که تجار، کسبه ، پاسبانان، گزمه و همه و همه به او داشتند هر جا که میرفت صله و هدیه بسیار میگرفت که این جدای از دستور خریدهای بانو ملا بود که روزانه باید تا منزل حمل میشد.

برای همین ملا را دو سه خری بود که جور تمام این بارها را بنا به نوبت روزانه باید می کشیدند و هرچه ملا میگرفت و می خرید بر پشت خود تا منزل حمل میکردند.

اما آنچه عجیب بود هیچکدام نه گله ای از بار زیاد داشتند و نه آثار خستگی در چهره شان مشاهده می شد.

و این معمایی شده بود برای گرمک شهر که از کنجکاوی چون مار به خود می پیچید. پس بر آن شد تا این راز بزرگ را کشف کند.

 ابتدا فکر میکرد خران ملا از ژنی جهش یافته با توانایی و نیروی چند برابر هستند اما چون به پرونده ی DNA آنها دسترسی پیدا کرد متوجه شد که اینگونه نیست و ژن آنها توفیری با بقیه ندارد.

پس گرمک ما پیش از آنکه از شدت تعجب شاخی در سرش پدید آید به نزد ملا رفت و این مسئله را جویا شد.

از آنجا که ملا هرگونه سبزینه فامی از قبیل گرمک را به رسمیت نمی شناخت او را تحویل نگرفته بیرون انداخت. البت بین خودمان باشد چیزی هم حالی اش نبود.

لذا گرمک به نزد خود خرها رفت تا از زبان خودشان این راز بزرگ را کشف کند.

اما مگر آنها به این راحتی چیزی از پالانشان به بیرون درز میکرد. خلاصه با کلی اطعمه و اشربه و زیرمیزی و زبانریزی این جمله را از زبان یکی از آنها شنید که :

مگر هر باری را باید به منزل رساند. اصل من و ملا است که باید سر شب سالم و قبراق خدمت منزل برسیم.

گرمک که از دل پیچیه کنجکاوی فارغ شده بود با خود گفت:

هر که بامـــش بیــــش برفــش بیشتر      هر که برفــش بیــش بـارش بیشتر

ای خوشا آن خر که از صاحب سراست     عقـــل ِ او از حجـــم ِ کارش بیشتر

بی ربط نوشت: انگار انباشت پستهای غیرتخصصی برای یک عده نورچشمی تمامی ندارد.

باید به این چند نفر نور چشمی ِ زحمتکش خسته نباشید گفت که دلسوزانه مسئولیت می پذیرند و به کار نه نمی گویند.

خدایا! زیرچشمی به ما نیز یک نظر بیانداز بلکه از زمین و آسمان برای ما هم شانس و مشاغل پر درآمد فرو بریزد.

البته خر مراد مال مراد و خر ملا مال ملاست. نگمانم بجز لگد به ما سواری بدهند.

گرمکانه: خر ِ ما از کره گی دم نداشت. پس بی خیال!