!!!

در سکوت سرد باغ ، در غیاب نور ماه

غنچه ی پژمرده ای، میکشد از سینه آه

پیش چشم آفتاب ، آسمان را می برند

جاده تنها میشود، می رود از دست راه

یک بیک پروانه ها، سوختند از داغ شمع

از دل ِ این شام سرد، سر نمی آرد پگاه

غصه ها حناق شد ، در گلوی خسته مان

مرگ همراهان بس است، پرنشد ازاشک چاه

تابکی با اشک و خون، نعش گل گیریم بدوش

گل سپاریم دست خاک، در غیاب نور ماه

گرمک نوشت:

نسرین ستوده را دریابیم!!!