لیلای ما

مرغ دل را آنکه مجنون کرده است

حــــــال لیلا را دگرگون کرده است

 عاشقی با نان ِ خالی عیب نیست

عاشقان را عشق قارون کرده است

 خاک ایران عطر  و بوی عشق داشت

گـَنده بویی زشت، بیرون کرده است

هر کجا از سبزه بر تن جامه داشت

خشک و خالی مثل هامون کرده است

 عمر یک شمع است آن دولت که او

در دل پروانه ها خون کرده است

 تا ابد با نام او نفرین ماست

آنکه ایران را چنین دون کرده است

گرمک نوشت:

می خواستم از عشق بگویم . از همان عشق زیبا و همیشگی.

اما آنقدر کام این سرزمین را تلخ دیدم که نتوانستم چیز دیگری بنویسم.