رفیق راه

تا به انتهای راه مانده یک پگاه

پا به پای ما بیا تو ای رفیق راه

قلب خسته ات به دست سینه ها سپار

خانه دور و سینه می کشد هنوز آه

تا که قلب ماست زنده از امید

در وجود جاده زنده می شود نگاه

این شب سیاه می رسد به صبح نور

تا که در میان ماست آفتاب و ماه

هر کجای راه خسته شد دلت، رفیق!

در کنار قلب ما بگیر سر پناه

ما نواده های بی شمار کاوه ایم

می نهیم به زیر پا کلاه هرچه شاه

گرمک نوشت:

شنیدیم قلب رفیق راه از ناملایمات راه گرفته است و جهت مداوا به بیمارستان منتقل شده است.

بحمدالله حالش خوب است به کوری چشمان حسود بیدادخواهش!