درس عشق

بگیر از باغ دنیا شاخه ای گل

به رسم یادگار از عشق بلبل

منال از عاشقی ای مرغ خودخواه

که بلبل زنده شد با نام سنبل

اگر عاشق شدی تا شکوه گویی

هنوزم خامی و نادان و اُمّــــل

ملائک نردبان عشق جستند

تو بر روی زمین دنبال آغــــــل

تو حظّ  ِ عشق را هرگز نیابی

اگر در آینه بر خود زدی ذل

زبان عشق را گر بی سوادی

بخوان از نو کتاب و آیه ی قُل     ( منظور سوره کافرون در قرآن کریم است)

کسی دلبر به دنیایی نبخشید

اگر دل داده با  مَه روی کابل

اگر عاشق شدی شرطیست واجب

زبان در بند و پا در آهن و غل

چو بلبل جای جَستن نغمه ای خوان

که آوازت کند هر غنچـــــــه ای گل

گرمک نوشت:

اول از همه از همه دوستان بابت حرفی که می زنم عذرخواهی میکنم چون یحتمل بعضی آن را به خود خواهند گرفت.

اما بعد . در این عمر مجازی که بنده در این دنیای مجازی پیراهن پاره کرده ام به قدر موهای سفید ِ مجازی ام وبلاگ و وب سایت دیده و خوانده ام که هر روز خدا در گله گذاری و شکایت از عشق و عاشقی آپ کرده اند.

انگار که عشق بدهکار آنهاست و مال و ثروت دل شان را به یغما برده است.

گاهی تلنگری به آنها می زنم که عشق وامدار کسی نیست. اگر هم مدتی در خدمت شما آمده است از سر لطفی است که خداوند عشق به آن داشته است.

پس عاشق باشید بدون اینکه از معشوق چشم انتظاری داشته باشید.

لذت عشق را به زهر گله گذاری تلخ نکنید اگرچه در فراق عشق بسوزید.

دکترنوشت: می خواستم آپش کنم که یکی انگار در گوشم گفت : دکتر جون! تو که لالایی بلدی چرا خوابت نمی گیرد؟!!!